Bez Georgesa Braque nie ma kubizmu. Artystyczny duet jaki stworzył z Pablem Picasso na początku XX wieku zrewolucjonizował ówczesne malarstwo.
Ich pragnienie przeniesienia na płótno tego, co wizualne, a w rzeczywistości, porzucenie jakiejkolwiek poetyckiej interpretacji, jakiegokolwiek poddaństwa, obalało ówczesne kanony.
Taka dekonstrukcja nadaje zadziwiającą „gęstość”, zwłaszcza martwej naturzw.
Kieliszki Braquea są gładkie, zakrzywione, zdobione lub fazowane … Przedstawia je w postaci kolaży, trompe-l’oeil, rzeźb. Jest to nowa wizja sztuki, którą chce spopularyzować. Jego Paryż, to Paryż robotników, buntów społecznych, gorzałki i gry w karty belotte. Inspiracje czerpie z tawern Butte Montmartre. Po pierwszej wojnie światowej, w której został ranny, zasmakował w życiu, czerpiąc ze swoich bistro, dając początek serii Café-Bar. Płótna i kolaże, pomalowane na szaro, ochrą, złożone z bieli i cieni, dają iluzję potłuczonego szkła i zainscenizowanych szczątków z butelek.
„Sztuka i wino to największe radości ludzi.” Arystoteles
Najnowsze komentarze